کار، زندگی، یادگیری

چون پسرجان برای آموزش‌های مجازی مدرسه ش از گوشی من استفاده میکنه خواه ناخواه در جریان جزئیات کار هستم

بارها متوجه شدم که یکی از همکلاسیاشون همیشه غایب است و مدام «صفر» می‌گیرد

پیش خودم فکر میکردم: عجب بچه‌‌‌ای است و جالبه که پدر و مادر هم پیگیرش نیستند.

تا این که

دیشب

تو گروه واتساپی مدرسه اعلامیه فوت پدرش گذاشته شد

یخ کردم

احساس می‌کردم قلبم داره می‌ایسته

به پسرجان گفتم:‌ی قسمت قهوه تلخ بزار تا من سنکوپ نکردم...

خدایا به خانواده ش صبر و آرامش بده